"Świętobliwe Niewiasty"
ten wiersz ( utwór ) Severra został napisany na podstawie obrazu Hugona Van Der Goesa
pt. "Świętobliwe Niewiasty"(fragment "Tryptyku Portinarich")
Hugon wpatrzony w świętobliwe niewiasty,
Rozdarcie leczy, uśmiechu spragniony -
Gdy martwe drewno, stygnie melancholią -
Człek nieobecny - człek każdy osobno...
Myśli, czy modlitwa na rannym ŚWIECIE
Zbliży do końca udręczoną duszę -
By odnaleźć bliźnich w sercu pustyni
Lub stygmat bolesny od bólu ostudzi...
Jakież puste przestrzenie bezkresne -
Mogą pchnąć ku strzelistym wieżom -
Ku sklepieniom dostojnym i mrocznym,
Nawet, gdy lęk przykrywa, co Piękne?(...)
Cierpka jest Prawda, cierpka Doskonałość -
Spokój jest chwilą, by móc oddech złapać.
Spokój zimny, krwawiący - w zadumie goreje
W pokorę ubrany pierwej - obłędem dnieje.
O! Święta Małgorzato! O! Święta Magdaleno -
Wy żeście Prawdziwsze - niźli człowiek grzeszny.
Tak, Jam nie jest Tym, co się narodził lepszym...
Dziś ku Panu Kacper, Baltazar i Melchior dążą.
Tutaj niech choć ludzie Boga odnajdą,
Gdy w kościele Go odnaleźć nie mogą.
Flandrio - tak mi blisko i daleko do Ciebie!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz